ဘဇ္ဇား

သတိရသူ ကျမချစ်သူမှာ မျိုးစိတ်ဆင့်ကဲ နောက်ပြန်လည်တာ ကြုံနေရတယ်။ ကျမ ဘယ်သူ့ကိုမှတော့ မပြောဘူး။ ဘယ်လိုက စဖြစ်မှန်းလည်း မသိဘူး။ ကျမသိတာဆိုလို့ ပထမတစ်ရက်မှာ သူက ကျမချစ်သူ ပဲ ၊ နောက်တစ်ရက်အရောက်မှာ မျောက်ဝံတစ်ကောင် ဖြစ်နေတော့တာ။ အဲဒီကနေ တစ်လလောက် ကြာအပြီး ခုတော့ သူ့မှာ ပင်လယ်လိပ်တစ်ကောင် ဖြစ်နေတယ်။ ကျမ သူ့ကို မုန့်ဖုတ်တဲ့ လင်ပန်းတစ်ချပ်ထဲ ထည့်၊ အထဲမှာ ဆားငန်ရည် ဖြည့်ပေးပြီး မတ်တပ်ခုံပေါ် တင်ထားတယ်။ သူ့ခေါင်းငေါက်တောက်လေးနား ကပ်သွားပြီး “ ဘင် … ကျမပြောတာတွေ နားလည်ရဲ့လား ဟင် ?” ကျမ ပြောတယ်။ သူကတော့ ကတ္တရာစေးစက်လေးတွေလို သူ့မျက်လုံး မည်းမည်းတွေနဲ့ ကျမကို ငဲ့စောင်းကြည့်လို့။ ကျမမျက်ရည်တွေ ကျမရဲ့ ပင်လယ်၊ လင်ပန်းလေးထဲ ကြွေကုန်တယ်။ သူကတော့ တစ်နေ့တစ်နေ့ နှစ်တစ်သန်းလောက် ဖြတ်သန်းနေပုံပဲ။ ကျမလည်း သိပ္ပံပညာရှင်တော့ မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမဲ့ အကြမ်းဖျဉ်း တွက်ကြည့်ရသလောက် အဲဒီအတိုင်း ဖြစ်နေတာပဲ။ ကျမ ဒေသကောလိပ်က ဇီ၀ဗေဒဆရာဟောင်း တစ်ယောက်ဆီ သွားတယ်၊ ကျမတို့လူတွေ ဆင့်ကဲဖြစ်လာပုံနဲ့ ပတ်သက်ပြီး ခန့်မှန်းခြေ သမိုင်းမျဉ်း တစ်ခု ဆွဲပေးပါ၊ သူ့ကို ပြောတယ်။ အစပိုင်းတော့ သူက မကြည်မသာရယ်။ ပိုက်ဆံ လိုချင်တာပေါ့။ ...

ယူရိုဂေါ်လီ   ကျနော်က အရာရာ ဆန့်ကျင်ဘက်၊ ဘယ်သူနဲ့မှ ဓာတ်မတည့်တဲ့ကောင်။ ကျနော့်နားမှာ လူတွေ ဘာတွေ အလို မရှိဘူး။ ဒီစိတ်အချဥ်က ကျနော့်ကိုယ်ကို သေကောင်ပေါင်းလဲ ဒုက ္ခ ပေးနေတဲ့ စိတ္တဇ အကြီးစားမျိုးရယ်တော့ မဟုတ်ဘူး။ ကျနော်ကိုယ်တိုင် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ထိလွယ်ရှလွယ်နိုင်တာ၊ အဖော်ရယ်အပေါင်းရယ် လုပ်ဖို့ သင့်တော်တဲ့ အရည်အသွေး ခေါင်းပါးတာ၊ ဒါတွေအပေါ် ရင့်ရင့်ကျက်ကျက် အသိအမှတ် ပြုထားမိတာ သက်သက်ပဲ။ ယိုင်ခွေခွေ ကျနော့်ဘ၀အတွက် တွန်းအား တစ်စုံတရာ ရလိုရငြား အတွေးတွေကို အမိန့်ပေးမယ် လုပ်တော့ အတွေးတွေဟာ ကျနော့်ဦးနှောက် ကြပ်ညပ်ညပ်ထဲ နေရာလု ပြုံတိုးကုန်ကြရော။ သူများတွေအတွက်တော့ အမ်စတာဒမ် က အိပ်မက်ဆန်ဆန် ဒေသတဲ့။ လင်းလင်းပပ နွေရာသီနဲ့၊ လူငယ်တွေဟာ တစ်ကိုယ်ရေ လွတ်လပ်မှုရဲ့ စံနမူနာ၊ မြို့ပြရဲ့ ဆွဲဆောင်မှုမှာ သာယာလို့။ ကျနော့်အဖို့တော့ ဟောဒီမြို့ဟာ ငြီးစီစီ နိုင်ပြီး ဝိုးတဝါး အရိပ်တွေ စီတန်းနေတဲ့ နေရာထက် မပိုဘူး။ နေရောင် စူးစူးကလည်း ကျနော့်ကို အော့ကြောလန်စေတယ်၊ အမှောင် မကျမချင်း ကျနော်တော့ အပြင် မထွက်သလောက်။ နေ့ဘက် တီဗီမှာ လာတဲ့ အင်္ဂလိပ် နဲ့ ဒတ်ခ်ျ စကားပြော အစီအစဉ်တွေ ကြည့်တယ်။ မာရီဝါးနား တစ်ပြု...